Paulina Jankowska
Jeździ klasycznym volvem, ubiera modne koszule, za dużo pije i romansuje. Tak, to nowy profesor etyki na jednym z amerykańskich uniwersytetów – przynajmniej w filmie Woodiego Allena. Przystojny, szalony i po prostu nietypowy a nauczający tak zapomnianego przedmiotu. Dobry początek?
Ten film aż nadto odbiega od konwencjonalnej wizji rzeczywistości, jaką w swoich dziełach przedstawia ten sławny reżyser. Chociaż w Nieracjonalnym mężczyźnie nie brak ideologicznych dialogów, podważających prawdę życia i śmierci, zawartą w każdej relacji. Chociaż wciąż „pachnie” psychoanalizą i kryzysem dojrzałości, to jednak akcji jest aż za dużo, jak na przegadane scenariusze, z których znamy Woodiego. Teraz momentami bywa szalenie, kiedy to jakby bohaterowie zapominają o rozmyślaniach na rzecz fizycznych, zmysłowych przyjemności lub innego rodzaju zachowań. Oglądając ten film, miałam wrażenie dynamizmu, przyspieszenia, wynikającego z innego punktu widzenia – pełnego przygnębienia, jakby nic już nie miało być dobrze. Czy to moje wrażenie, czy rzeczywiście wszystko się zmienia, nawet u Woodiego?
Jak zawsze pojawiają się tutaj gwiazdy i gwiazdki: Joaquin Phoenix, Emma Stone, Parker Posey, Sophie von Haselberg. Niektórzy są nam znani z poprzednich filmów, inni to nowi ulubieńcy reżysera. Wszyscy jednak zasługują na uznanie, ponieważ stworzyli przekonywującą opowieść o tym, jak wiele człowiek może poświęcić dla chwili przyjemności. I o tym, że nawet filozof jest tylko człowiekiem (nawet jeżeli nieco szalonym).
